Skip to main content

Het winnende verhaal van de schrijfwedstrijd: verhaal Anton

Anton, 10 jaar

Op een ochtend word ik wakker en het hele huis is stil. Mijn vader ligt niet te snurken. Ik loop voorzichtig naar de slaapkamer maar daar liggen ze niet. Ik trek mijn kleren aan en kijk even in de badkamer. Ik doe de deur open en er staat een vreemde man in de badkamer. 

Ik ren naar de voordeur. Ik pak nog snel even mijn schooltas en ga naar school. Onderweg naar school zie ik het hoofd van dezelfde man om het hoekje van een muur kijken. Als ik hem zie schiet hij snel weg. Ik fiets heel hard weg maar in de volgende straat zie ik de man weer. Nu staat hij achter een boom!
Hoe kan dat?!
Ik weet zeker dat het dezelfde man is. Hij heeft een doodhoofdstatoeage op zijn arm
en hij heeft een enorme kras op zijn gezicht. Die kras loopt van zijn linkeroog naar
zijn mondhoek. Ik kijk naar links en daar zie ik de man achter een lantaarnpaal staan.
Ik ben doodsbang maar toch fiets ik door naar school.
Op school vraagt de meester of ik wil voorlezen maar ik hoor hem niet. Want ik denk aan die man. Een paar uur later fiets ik naar huis en bedenk dat mijn ouders
vanochtend misschien wel vroeg naar hun werk waren. Ik zet mijn fiets neer en loop
naar de voordeur. De man staat opeens voor mijn neus.
IK WEET WAAR JE OUDERS ZIJN, zegt hij met een zware stem.
Ik ren naar binnen en sla de deur dicht maar de man pakt mijn arm.
Hij schudt aan mijn arm.
Dan word ik wakker.
Mijn moeder schudt aan mijn arm en zegt: wakker worden, je moet zo naar school!